Sayfa İçeriği: Özdemir Asaf Sözleri, En Güzel Özdemir Asaf Sözleri, Özdemir Asaf Şiirleri, En Harika Özdemir Asaf Sözleri, En Duygusal Özdemir Asaf Sözleri, En Anlamlı Özdemir Asaf Sözleri, 2018 Özdemir Asaf Sözleri
Büyük ustayı saygıyla anıyoruz.. Büyük üstad Özdemir Asaf'a ait olan sözleri, şiirleri, mesajları bu yazımız altında topladık. Siz de bu sözleri sosyal medya hesaplarınız aracılığı ile paylaşabilirsiniz.
Editör Seçimi: Tek kişilik miydi ki bu şehir, sen gidince bomboş kaldı. (Özdemir Asaf)
İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden çok, canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde. Ben yürümeye başlayınca denizlerin üstünde karalarda koşanlar durup bana baktılar.
Bir insan bir insanı bir şey görür, bu hayattır. Bir insan bir insanı birçok şey görür, bu sevgidir. Bir insan bir insanı her şey görür, bu aşktır.
Ağzında yalan varken konuşma!
‘' Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur.'’
Son kadeh içilmiş son söz edilmişti. Bir düşünce sardı hepsini. Bir hatıra. Bir hırs. Bir kıskançlık. Bir yanıltı. Bir kardeşlik. Bir yanlışlık. Bir kin. Bir ümid. Bir şey... İnsana ait...
Rüyamda bir gerce, gecede ben. Bir yere gidiyorum, Delice. Aklımda sen..
Seni saklayacağım inan. Yazdıklarımda, çizdiklerimde, şarkılarımda, sözlerimde. / Özdemir Asaf
Sil ağzının kenarını, yine gülüşünden cennet akıyor.
Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.
İnsan parasını kaybedince fakir, özgürlüğünü kaybedince esir, aşkını kaybedince şair olurmuş.
Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek… Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek… Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek… Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek…
Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.
Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.
Boşuna yorulma gönül, sadece sevmek yetmiyor.
Ben gülüşüne öldüm, o ölüşüme güldü. Farklıydık işte.
Ben sevmekten hiç borçlu çıkmadım.
''İnsan yorulunca duruyor... Durunca düşünüyor... Düşününce koşuyor. Koşunca yoruluyor... Yorulunca insanlaşıyor. İnsanlaşınca işler karışıyor. Yalnız kalıyor..''
Bekle' deseydin, gelmeyeceğini bilsem bile beklerdim..
Kime sorsam 'ben senin mutluluğunu istiyorum' dedi, ne kastınız vardı mutluluğuma anlamadım gitti. / Özdemir Asaf
İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri , yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?
Düşümde aşk ile karşılaştım. İnsanı arıyordu. Uyandım, insan ile karşılaştım. Aşkı arıyordu.
Bekle dedi, bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi. Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
Bir kadının alnı dudaklarından daha değerlidir. Çünkü dudaklarından dökülecek olan “seni seviyorum” sözü, önceden alnına yazılmıştır.
Ben sevmekten hiç borçlu çıkmadım.
Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, ne de kışta boyun büker.
Yine de beddua edemem sana; Allah ne mutluluğun varsa versin.
Bir kelimeye bin anlam yüklediğim zaman sana sesleneceğim.
Beni yokluğunla savaştırma, kaybederim!
Beni öyle bir yalana inandır ki ömrümce sürsün doğruluğu.
Makyajı akıyor farkının; herkesleşiyorsun…
Özgürlüğü elinden alınan çocuğa büyük derler.
İnsan parasını kaybedince fakir,Özgürlüğünü kaybedince esir,Aşkını kaybedince şair olurmuş.
Yalnızlık paylaşılmaz...Paylaşılsa yalnızlık olmaz...!
Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem. / Özdemir Asaf
Yaşamak, ilkin sevgi ile sevmek ile başlar, doğumla, doğmakla değil. Yaşam da sevgisizlikle biter, ölümle, ölmekle değil…
Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu. Önce özlüyor, sonra ağlıyor, akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum.
Tek kişilik miydi ki bu şehir, sen gidince bomboş kaldı.
Yaşamak değil, beni bu telaş öldürecek.
Bakarken kıyamamak mı, yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?
Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.
İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden çok, canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde. Ben yürümeye başlayınca denizlerin üstünde karalarda koşanlar durup bana baktılar.
Benim en sevdiğim söz, senden duyduğum bendir.
Ne cenneti merak ediyorum, ne de cehennemi; çünkü ben annemi gülerkende gördüm, ağlarken de. / Özdemir Asaf
Mutlu edemeyeceksen, meşgul de etmeyeceksin.
İnsanı bedenen ameliyat etmek için bayıltmak gerekir, ruhen ameliyat etmek için ise ayıltmak.
İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar. Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.
Ah sana bir sarılsam şimdi, kırılsa yalnızlığımın kemikleri…
Bazı kadınlar makyaj yapmaz, gamzesi vardır. Bazı kadınlar mücevher takmaz, gözleri vardır. Bazı kadınlar söze ihtiyaç duymaz, bakışları vardır. Bazı kadınlar silah kullanmaz, gülüşleri vardır.
Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.
Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı.
Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini.
O merdivenleri bir çıkışım vardı,
Sanki aranızdan kaçıyordum.
Sil ağzının kenarını, yine gülüşünden cennet akıyor…
Artık benim mutluluk denen bir kavramım olmayacak. Daha mutsuz olmamak için…
Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
Mesafeler diyorum, olmamalılar.
Artık benim mutluluk denen bir kavramım olmayacak. Daha mutsuz olmamak için…
Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
İnsanın yaşı kaç olursa olsun, ağlarken hep kimsesiz çocuktur.
İnsansız adalet olmaz. Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu? Ama, olmaz olsun…
Özgürlüğü elinden alınan çocuğa büyük derler.
Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı; ben ölürdüm.
Tek kişilik miydi ki bu şehir, sen gidince bomboş kaldı.
Beni bundan böyle beklese beklese hüzün bekler çağırsa çağırsa hüzün.
Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bir masal anlatırlardı
Cinlerden, perilerden,
Büyük annneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
Hem sevdirir hem korkuturlardı.
Acı hikayeleri bile tatlı başlardı
Demek bunun için gittiler hikayelerden.
Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı. Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek… Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek… Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek… Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek…
Mutluluğun gözü kördür, yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür, öbürü uykusunda bile bağırır.
Kaçmak istedikçe sana yakalanıyorum. Söndürmek istedikçe sana yanıyorum. Yenildim işte! Yine de seviyorum.
Aşk; görmekten çok özlemeyi sever, dokunmaktan çok düşlemeyi. Ve aşk öyle haindir ki; nerede imkansız varsa gider onu sever.
Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.
Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.
Öğüt; zamanında taze yenmemiş bir ekmeği, başkasına bayat yedirme denemesidir.
Bugüne en uzak gün, dün.
Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın!
Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor.
Gelmen bir iyiliktir diyecektim. Kapıyı hep başkaları açtı.
Çünkü gel,
Çünkü gelmen gerek,
Çünkü gelmezsen, gidecek her şey...
Bekle dedi, bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi. Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
Yaşamak, ilkin sevgi ile sevmek ile başlar, doğumla, doğmakla değil. Yaşam da sevgisizlikle biter, ölümle, ölmekle değil…
'İyi geceler canım' derdin. Gecenin iyiliğinden çok, canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde.
